verzonken in ontwaakte slaap
drink ik zilte tranen
verlopen ogen blijven duister
in gemis wat eeuwig voortduurt
leegte blijkt mij nader
ligt op onbetreden paden
verscholen in de kuilen
die voortgaan weer doen falen
in afscheid ligt de boodschap
die de aarde doet buigen
een vaarwel van duizend jaren
gaat eenzaamheid voorbij
15-05-05
Sunflower Ria: | Maandag, mei 16, 2005 16:50 |
diepstilmakend verlangend prachtig mooi liefs en knuffelxx warme zonnegroet SunflowerRia |
|
wijnand.: | Maandag, mei 16, 2005 14:09 |
sterk werk je voelt het verdriet direct geschreven zonder sentimenteel te worden Graag gelezen |
|
Lijntje: | Maandag, mei 16, 2005 12:16 |
heel mooi | |
Nemesis: | Maandag, mei 16, 2005 12:08 |
Aangrijpend inderdaad, met zo veel gevoel dat het niet in het gedicht blijft zitten, het raakt me.. Hulde. |
|
druppeltje: | Maandag, mei 16, 2005 11:41 |
een erg mooi, aangrijpend en herkenbaar gedichtje liefs drupje |
|
hiljaa: | Maandag, mei 16, 2005 09:43 |
verzonken leegte in afscheid! mooie verwoording! knufliefs--hiljaa-- |
|
Klaes: | Maandag, mei 16, 2005 08:03 |
Prachtig mooie verwoording, Groet/Klaes |
|
- Suus -: | Maandag, mei 16, 2005 02:16 |
Met veel herkenning en begrip gelezen, een dikke warme knuffel voor jou.. |
|
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 16 mei 2005 | ||
Thema's: |