Deze dingen zijn het papier even niet waard
Ze worden vergeten, nooit meer opgemeten
Zeldzaam als ridder op het witte paard
Vind ik dit alles het papier niet waard
Wil papier niet vol maken
Met het bekende, zonder ende
Het zijn dingen die me raken
Die in mijn hersenen blijven haken
Niemand kan zo, mij kwetsen
Ik schrijf ze niet op, typ enkel en alleen
Dat ik niet zo moet zwetsen
Maar zo wordt wel zwaarder, ieder been
Zwaarder van zelf alles weer dragen
Alles weer terug genomen
En niemand die het zal vragen
Die iemand moet wel komen
Is geweest, is niet meer
Weggeblazen ben ik, pijn doet het me zeer
Wil geloven dat de wind het deed
Maar ik doe het me zelf aan, dit leed
Voorlopig alles nog oke
Maar het wordt anders, zeker weten
Of ik het wil, nee
Maar zo, wordt het toch niet gemeten
Eet niet veel
Denk dat ik wil zeggen
Dat ik bagage kwijt moet, een deel
Mijn benen kunnen niet hebben, hoge heggen
Om overheen te springen
continu van die dingen
Die me gek maken
Ikzelf doe het, als taken
Mezelf laten lijden
Niemand om naar de andere kant
Toe te leiden
Er reikt even geen hand
Dit alles is het papier niet waard
Ik die alles in haar hoofd opspaart
Schrijf niet, typ enkel en alleen
Om lichter te maken alles aan mijn been