Een meisje Lopend over straat.
het is al erg laat.
het meisje huilt veel tranen.
En kijkt naar de sterren .. genoemd vele manen.
Aan haar gezicht te zien is ze niet gelukkig.
Altijd maar heen en weer en steeds maar drukkig.
Ze kan niet normaal alleen over straat.
Dit is niet de goede daad.
Als ze alleen over straat loopt is het in de avond.
Iedereen geeft tegen haar een grote mond.
En schreeuwen ze : pleeg zelfmoord val dood.
Maar niemand weet: Dit kind is in nood.
Niemand weet dat ze dat al lang al van plan was.
En dat ze vaak van dit soort gedichten las.
Elke keer maakt het haar verdrietig en weer een kras.
In plaats van 1 druppel bloed, een hele plas.
Snijdend in haar pols.
Stefan lacht er om en zegt : lols
En nee dit is niet om het gedicht rijmend te maken.
Dit heeft hij echt gezegt zonder te weten dat ik het zou doen nadat hij zei dat ik zelf moord moest plegen.
Ik weet niet meer wat ik met mijn leven aan moet.
En wat ik me zelf aan doet.
ik kan zo niet meer.
het doet mij zeker wel zeer.
Daarom heb ik besloten dit is mijn laatste gedicht.
Ik ben dit ook meer en deels geschreven voor sylvana mij nicht.
ik kan het gewoon niet meer aan.
Ik zit op het gras. kijkend naar de maan.
Niet wetend morgen dood te zijn.
En weg was ze. Gesprongen voor de trein
Ze had geen pijn.
het ging zo snel.
Dat ze opeens weer wakker werd.
opeens besseft ze dat dit HELAAS haar droom was.
(Dit is meer en deels wel echt)