Trillende handen en afgeleide gedachten
Eindeloze dagen duurde het lange wachten
De tijd vooraf het weerzien leken eeuwenlange uren
Binnenin m'n hart brandden gloeiendhete vuren
In het verleden waren zulke momenten ook eindeloos
Maar toen kreeg ik duidelijkheid: 't was jou voor wie m'n hart koos
Wakker liggen deed ik, want m'n gedachten waren gekooid
Maar ik had het moeten weten: er was nog niets gedooid
Afstandelijke vriendschap op de dag van de waarheid
Een oog vol vragen dat de ander z'n zicht vermijd
Veel goede raad en waarschuwingen werden mij gegeven
Maar ik wilde uitschreeuwen dat ik zonder jou niet kan leven
Een korte aanraking, een verwarmende blik
En daar lag de sleutel, dat verstond ik
Een stille vraag, een zacht maar beslissend antwoord
En op die hervonden herrinering, bouwde onze liefde zich voort