Warme tranen stromen over me wangen.
Tranen van geluk of verdriet.
Alleen ergens waar niemand het ziet.
Alleen zittent op me bed.
En heb me radio er bij aan ge zet.
De dagen van geluk en verdriet vliegen voor me ogen voor bij.
Ik zie ze een voor een in een lange rij.
Ik word me herinnerd van alle dingen die zijn gebeurt.
Dagen dat k gelukkig was en dagen wanneer k heb ge treurt.
Dagen van doorgaan en dagen van op geven.
Dagen van mooi en nare dingen in me leven.
Ze draaien in een cirkel rond voor me ogen.
K wou dat ze weg vlogen.
Nu vind ik het wel weer genoeg.
Maar alleen de mooi dingen gaan me voor bij en de nare dingen blijven komen.
Nu voel ik steeds meer me tranen langs me wangen stromen.
Het is gewoon naar om aan de nare dingen geherindert te worden.
de echte nare dagen de dagen toen ik me zelf wilde moorden.
Waarom lijken de mooie dingen zo lang gelee.
En nemen ze me tranen niet mee.
Mee in de lucht vliegend als een vogel.
En dan vliegen ze weg zo hard als een vuur kogel.
Zo dat k er nooit meer van herinnerd word.