In een ander daglicht
Een andere wereld
Ontvluchten van het verleden
Met haar blik gericht naar boven
Een schreeuw
Dat meevoert met de wind
De stilte vullend
Maar alsof een vertrouwd lied
Plotseling valse noten bevatte,
Stokte haar kreet
En bleven woorden onuitgesproken
Ze was alleen
Met niets anders dan de wind in gezelschap
Haar haar werd opgetild door de wind
Vermoeid ebde haar moed weg
Als geen woorden mijzelf kunnen uitdrukken,
Is het beter dat ik zal zwijgen