18 april, 2005.
Lieve Oma,
Op dit moment precies 4 uren geleden,
Heeft U voor het laatst voor Uw leven gestreden.
Midden in de nacht, een uurtje of 3, toen de maan nog scheen,
Vond U Uw rust en ging U in vrede heen.
U vond het niet heel erg en U had gelukkig geen pijn,
Maar toch is het enige pluspunt, dat U weer samen met Opa zult zijn.
U was geen stil type, geen type dat zweeg,
Dat was dan ook de reden, waarom U soms commentaar van anderen kreeg.
Maar U was een zacht persoon en dat maakt U zo lief,
Vaak mopperde U dan wel, maar U praatte ook vaak positief.
U vergeten zal ik echt nooit doen,
En ook vergeet ik niet, onze laatste zoen.
Weliswaar lag U al in het ziekenhuis, maar het ging nog redelijk goed,
Maar toen ook al, onbrak de moed.
Eigenlijk had U wel gelijk, want U had al zolang geleefd,
Veel meegemaakt en genoeg leuke dingen beleefd.
Ondanks al het gehuild, het verdriet en de pijn,
Zal ik echt proberen, er goed en altijd voor mijn moeder te zijn.
Ik hou van U oma,
Ik zal U nooit vergeten.
Liefs,
Uw kleindochter,