Met nietsziende ogen
kijk je naar de wereld
om je heen.
In je eigen wereld
van het donker
zie jij het beeld alleen.
Van een aarde in bloei
wanneer de lente
zich laat ruiken.
Vol verrukking en ontzag
steek jij je neus
in prikkelende struiken.
Maar de pijn zal jou niet deren,
jij voelt en ruikt,
want het zien wil niet.
Toch denk ik
dat jij meer van de lente geniet
dan een ander die het ziet.
de nifter: | Maandag, april 18, 2005 21:52 |
dat zit er dik in. meestal wordt er wel gecompenseerd op andere vlakken | |
Auteur: WritingMoon | ||
Gecontroleerd door: kitty23 | ||
Gepubliceerd op: 18 april 2005 | ||
Thema's: |