De handpalm van mijn vader
Is als een landschapskaart
Allemaal wegen en waterlopen
Van hij die z’n eigen koers vaart
Die kaart zal ook ons leiden
Doorheen de heuvels en de dalen
Waar menigeen in is verdwaald
Komt ons vader ons weer halen
De handen van mijn vader
Hebben jarenlang gewerkt
Ze voelen zo ruw aan
Ik heb het al gemerkt
Als ik naar zijn handen kijk
Dan herken ik weer de kracht
Het zwoegen, en die bruine randjes
Maar soms, dan zijn ze zacht
Die handen hebben houten balken gedragen
En hebben van alles wat moois gemaakt
Maar bovenal hebben ze ook
Mij en jou en ieder ander aangeraakt
De handen van mijn vader
Ze zijn echt heel veel waard
Ik zal ze altijd blijven herinneren
Die handen als een landschapskaart