Dood
Mensen die verward gillen
In de verte piepende remmen
Een schreeuwend iemand
Die alles weet te overstemmen
Ik ren naar het einde van de weg
Hopend dat jij daar niet ligt
Langzaam komt ik dichterbij
En zie tenslotte jouw gezicht
Jij bent de gene die schreeuwde
Ik kniel voorzichtig naast je neer
Ik zie het bloed dat uit je buik vloeit
En het stuk ijzer als een soort speer
Ik kijk in jouw blauwe ogen
Alleen de pijn is te lezen
We blijven maar stil staren
Terwijl we voor jouw dood vrezen
Mijn hand op jouw buik
Om het bloed te stelpen
Maar het hielp niet genoeg
Ze konden je niet meer helpen
Een lichaam op de straat
De grond is bloedrood
Tranen uit mijn ogen
Want jij bent dood
* ps: niet echt hoor, het kwam gewoon in me op*