Leeg blad
Met gemengde gevoelens
Kijk ik naar het grote witte blad
Waarvan ik de inkt voor mijn ogen zag weglopen
Zinnen die schreeuwden van pijn
Halve woorden die bleven bestaan
Woorden die me hoop gaven
Doch werden ook deze woorden
Eén voor één van het blad geveegd
Traag en pijnlijk
Af en toe kwam er een woord terug
Gevuld met onzekerheid
Maar nu is het blad helemaal leeg
Op zo’n korte tijd werd alles uitgewist
De tijd, een deel van mijn leven
Ik voel me rot maar tezelfdertijd opgelucht
Omdat het een sterker persoon van me zal maken
Langzamerhand zal mijn blad weer volgeschreven worden
Maar dan wel met andere woorden
Zou er ergens op deze wereld iemand bestaan
Die me wil helpen dit blad om te draaien
En die samen met mij een nieuw hoofdstuk wil schrijven?