Albrecht Paul Sanders: | Woensdag, oktober 10, 2001 15:00 |
Heks Anna/Angelique... Het vraagt heksentoeren om deze vragen te beantwoorden. Het is heel erg en het blijft pijn doen om je moeder en een vriend kwijt te raken als je ze naast je nodig hebt. Het echte leven, dat is samen groeien en ontdekken. Precies dat ben je kwijt, voorgoed. |
|
: | Vrijdag, september 14, 2001 22:22 |
dit is geen gedicht. een verhaaltje stuur je niet in op een gedichtenpagina. Het mag misschien hier en daar wat rijmen, maar het is geen gedicht. punt. | |
christina: | Donderdag, augustus 16, 2001 16:47 |
Als het donker is Ga dan eens naar buiten Kijk eens naar de lucht Zie naar de sterren die flikkeren Denk dat die het meest knippert Jou dierbare is die in je hart nog leeft Zeg dan wat je graag wilt zeggen En laat je tranen dan maar komen Jij weet om wie je weent En om wie je nog heel veel geeft Christa |
|
jessica : | Maandag, augustus 13, 2001 20:31 |
lieverd tranen rollen over mijn wangen...jou moeder lieverd ja ze moet het daar boven wel goed hebben...en mijn broer dennis ook...want er is nog nooit iemand van de dood terug gekomen...dus het moet hier boven wel goed zijn...lieverd ik ben er voor je...en heel erg bedankt dat je dennis...(mijn broer) zijn naam er bij wilde noemen...thanks...hou van je...dikke knuffff jessica | |
BeČrtje: | Vrijdag, augustus 10, 2001 21:41 |
Death comes to us all, Hoe somber het ook klinkt. Hou de herinnneringen aan mooie dingen, en dan sterft niemand echt... Veel succes, knuffel, Bert |
|
Huting: | Vrijdag, augustus 10, 2001 13:27 |
Heel mooi Angelique probeer de herinneringen te bewaren.. Want die kan zelf de dood je niet afnemen, Sterkte meid... Groetjes, Doortje. |
|
Zeeroosje: | Vrijdag, augustus 10, 2001 12:28 |
Een moeder moeten missen, we kunnen er gewoon weg niet bij, dat dat moet, zoveel slechte mensen die rondlopen, die sparen ze maar de liefste komen ze halen, mijn vader lag met zijn ogen open, het was of hij wilde blijven kijken, ze wilde niet gesloten worden, mijn moeder was gewoon aan het slapen, ze kon ieder moment wakker worden. Woorden van troost zijn er niet, enkel als je weet, het was hun lot zo moest het zijn. Een weerziens zal er zeker zijn. Veel liefs Roosje | |
Auteur: angelique van rootselaar | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 augustus 2001 | ||
Thema's: |