Mijn ziel ontrekt zich uit dit lichaam
het is toch maar een jas
Hij zweeft ver tot hij haar heeft bereikt
en haar laten voelen dat ik er ben
Geen killen nachten of een kaal plafond
geen witte jassen, bloed of naalden
maar fijne gedachten als verstomd
wanneer mijn ziel bij haar komt
ze begint te stralen een beetje hoop
ze vind een stukje rust
als zij samen met mij danst
in gedachte
een kus
ik voel het is nog lang niet genoeg
duizend redenen meer om haar te geven
waar zij recht op heeft en verdient
een nieuwe start, een fijn leven
Maar het zijn dingen die ik niet kan bieden
alleen maar hoop en een beetje troost
af en toe een arm om je heen
en ik voel het komen het rolt over mijn wang
een traan van liefde, ik ween
(luv ya so much.....nefertete.. you are on my mind)
Trilala: | Donderdag, maart 24, 2005 22:10 |
en bij mij valt er ook een traantje op de grond:) ontzettend mooi!!! Kusjes Sara |
|
sunset: | Donderdag, maart 24, 2005 13:49 |
Zo gevend, liefdevol verwoord. Mooi hoor. liefs / sunset |
|
Rien de Heer: | Donderdag, maart 24, 2005 13:15 |
Zuchttttttt....triest...lief..gevoel.....gewoon prachtig. Groetjes, Rien. |
|
indianna: | Donderdag, maart 24, 2005 09:54 |
warm/liefdevol gedicht,mooi neergezet. liefs indianna |
|
Grenoras: | Donderdag, maart 24, 2005 09:52 |
Ik ken het gevoel zo goed. Een gedicht dat ik zelf had kunnen schrijven.... | |
Lievelingetje45: | Donderdag, maart 24, 2005 09:51 |
Schitterend! Lieve groetjes! |
|
Raira : | Donderdag, maart 24, 2005 09:32 |
een gedicht met heel veel gevoel... prachtig weer liefs Raira |
|
Rani: | Donderdag, maart 24, 2005 09:32 |
*zucht* Love, R. |
|
Auteur: Mattijn Langenberg | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 24 maart 2005 | ||
Thema's: |