Tranen
Een traan zal nooit mijn dorstige lippen lessen,
zoals ze ook nooit in staat zal zijn mijn pijn te verbergen.
Een traan zal nooit drijven op de zeespiegel,
zoals ze nooit zal winnen tegen de sterkte van de wind.
Hoeveel tranen heb ik onnodig doen stromen,
hoeveel wenen hebben getoond
in plaats van te verbergen....
Mijn hart heeft dorst naar tranen,
terwijl mijn volwassen geest ze verdrijft.
Een mens mag niet wenen, mag niet lijden,
een mens moet alleen leven, werken en sterven.
Welke van deze harde regels zullen ooit geluk meebrengen?
welke traan kan deze domme regels wegspoelen !
Er bestaat op deze wereld geen sterkere moed
dan diegene die zijn eigen tranen durft schenken,
en grotere liefde is er niet ..
dan diegene die de tranen aanvaardt,
dan diegene die de tranen troost.
Mijn hart heeft dorst naar tranen,
en neemt ze aan..
want die tranen kunnen de leegte vullen diep in mij,
want die tranen spreken liefde en soms ook haat.
Nooit zal er op de wereld een traan onnodig vloeien,
niet om een spel, niet om de waarheid,
want hoe raar het ook klinkt,
iedere traan heeft een reden,
iedere traan heeft zijn eigen werkelijkheid,
eerlijk of oneerlijk ...
al zoekend naar het levensvuur....
Want tussen de tranen in
zoeken we in deze wereld
de weg naar eeuwig geluk.