En de lucht was gevuld met juwelen
De aarde zuchte in rust
En jij - en met jou zovelen
Hadden eens nog die leegte gekust
De hemelen zwegen van schoonheid
De engelen zongen nu stil
Verdwenen was alles, maar vrijheid
Bereikte de rand van de wil
En de lucht werd gevuld toen met tranen
Schitterend in't licht van de maan
En wij konden slechts nog beamen
Het was over, ons geluk en ons leven
Onze liefde voor schoonheid was gewoonweg vergaan...
sunset: | Vrijdag, maart 18, 2005 12:07 |
Poe hé. Prachtig! Liefs (en knuf) / sunset |
|
winterklaas: | Vrijdag, maart 18, 2005 11:20 |
En iedereen die jouw of mijn gedichten lezen zich maar afvragen wat ze missen.... maar leuk dat je die uitdaging aangaat, ben erg benieuwd naar het resultaat. :) je bent bijna net zo gestoord als ik;) Als ik jou was zou ik dat net zo complimenteus opvatten als ik het bedoeld heb. André |
|
winterklaas: | Vrijdag, maart 18, 2005 11:13 |
Heb je ook je foto in 3 D illuse, materiaalloos? Als je jezelf zou omschrijven in een gedicht, weet ik zeker dat het je in staat bent de illusie te doen onstaan in een beeld, zo prachtig, duidelijk en wonderlijk, dat truckerspetjes overbodig zijn. André |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 18 maart 2005 | ||
Thema's: |