Ik blaas mezelf dit gedicht in
de wereld uit, zeepbellend
in een spectrum buiten grenzen
reikend naar verten die alleen
in gedachten bestaan.
Daar weet ik mijn vrijheid geborgen,
in de kelk van dit leven
wil ik opgenomen dromen:
als een druppel
in mijn eigen oceaan
zwevend in het licht
kom ik altijd ergens aan.
Overal wil ik zijn, ben ik de weg
die naar het uitzicht leidt,
ik ben binnen
en raak me nooit meer kwijt.
Will Hanssen: | Dinsdag, maart 15, 2005 14:48 |
Mooi zeg.....héél erg mooi!! Liefs, Will |
|
sunset: | Dinsdag, maart 15, 2005 14:20 |
Chappeau. Heel graag gelezen. Liefs / sunset |
|
wijnand.: | Dinsdag, maart 15, 2005 11:12 |
graag gelezen | |
4fun: | Dinsdag, maart 15, 2005 06:41 |
Prachtig gedicht! | |
sergev2005: | Dinsdag, maart 15, 2005 01:43 |
Ja... een supporter geeft weer een verdient applaus. De acteurs zijn perfect, het verhaal is zeer mooi, en als het doek valt is de voltooing volledig en perfect. Bravo, Serge |
|
Raira : | Dinsdag, maart 15, 2005 01:25 |
ik ben binnen en raak me nooit meer kwijt. geweldig slot terwijl het hele gedicht bijzonder mooi is liefs en trusten Raira |
|
DrieGeetjes: | Dinsdag, maart 15, 2005 00:47 |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: jo | ||
Gepubliceerd op: 15 maart 2005 | ||
Thema's: |