vastgeketend
angstzweet druipt van mn lichaam
schreeuwend vlucht ik weg
een wazige gedaante blijft me achtervolgen
tot diep de duisternis in
er is geen terugweg meer
geen enkel pad dat leidt naar de veilige kant
ik zit gevangen en alleen,
vastgeketend aan mijn eigen schaduw
schreeuwend vlucht ik weg
een wazige gedaante blijft me achtervolgen
tot diep de duisternis in
er is geen terugweg meer
geen enkel pad dat leidt naar de veilige kant
ik zit gevangen en alleen,
vastgeketend aan mijn eigen schaduw
Reacties op dit gedicht
| cooremans kristy: | Woensdag, april 06, 2005 14:30 |
| mooi gedaan natuurlijk hang je ook vast aan je schaduw hé xxx kristy |
|
| cooremans tiny: | Donderdag, maart 31, 2005 17:27 |
| ik vind het ni zo mooi zenne...de andere gedichte ware beter slukes xXx kelly |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tieke01 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||