°°in de vergetenheid°°
ik vraag me af waarom niet alles gewoonweg simpel is. ik vraag het me wel meer af. woorden zijn zo nutteloos om uit te drukken hoe ik me voel. want ik weet het niet. ik kan lachen en genieten maar ik wordt steeds overschaduwt door die steeds terug komende dingen.
ik vecht tegen mijn liefde voor je simon. maar ik denk niet dat jij dat wil zien. de eenzaamheid breekt me zo af. enkel door het verlangen, het verlangen naar jou..
ik huil om je verlies papa. maar jij begrijpt het niet. je wil dat alles terug goed komt, maar kan niet eens zien dat je me toen, al die jaren diep hebt gekwetst. en ik vraag me af.. of je nu wel echt niet meer drinkt.
ik ik huiver, door die angst om vergeten te worden. die angst die nu steeds meer echt lijkt te worden. net of ik ben niet zo belangrijk. snappen jullie dan niet wat ik doe. altijd ben ik er. altijd.. maar wanneer zijn jullie er echt? vrienden? ja, waarschijnlijk. maar hoe kunnen jullie zo verblind zijn voor mijn pijn. mijn angst, mijn eenzaamheid.
en ik zink weg, door dit gevoel van onaantrekkelijkheid. het is zo belangrijk voor me. dat mensen me zien, en zelfs dat ze een verlangen hebben naar me. maar ik wordt vergeten. iedereen verlangt naar iedereen maar ik sta buiten dit alles.
ben ik echt niets? slechts een schim??