Altijd die woorden,
Die mij zoveel doen, zoveel pijn.
Mij aan het huilen maken.
Het komt zo hard aan van jou.
Ik doe alles voor je, terwijl ik eigelijk moet leren.
Alles wil ik voor je doen, als die woorden maar ophouden.
Waarom doe je me die pijn aan?
Waaraan heb ik dit verdient?
Altijd die dreig woorden,
van als je nou je mond niet houd sla ik je in elkaar.
Je moet het maar van je moeder horen...
Ik begin haar te haten.
Ik wil niet meer, nu niet, nooit meer.
Zo kan ik niet veder.
Ze doet me pijn,
Ze geeft me het gevoel dat ik niks ben.
Ik wil eigelijk toch veder,
Maar niet bij haar.
Zij die mijn ziel met woorden raakt,
Heeft mij veel pijn aangedaan die ik niet vergeet.