gemis
Langzaam zie ik de grote gele bal
achter de horizon verdwijnen
Daarmee verdwijnt sluimerend
het zachte licht en de warmte
Mijn opgewektheid voel ik verkleinen
Duisternis overvalt mijn gemoed
Gelukkig kan ik naar dansende sterren staren
en is het mogelijk om de maan te aanschouwen
zodat ik in deze donkere nacht
nog altijd diverse lichtpuntjes kan ontwaren
Geheel in gedachten verzonken
met mijn ogen op het grote niets gericht
denk ik aan het enorme gemis in mijn leven
Als vanzelf parelen grote tranen
van mijn steeds ouder wordende gezicht
Diep in mijn binnenste bewustzijn
voel ik dat hij nooit zal verdwijnen
Hij helpt me de moeilijke dagen door
Morgen wanneer ik mijn ogen weer open doe
Weet ik dat de zon weer zal schijnen
Lia, 11 maart 2005
sunset: | Vrijdag, maart 11, 2005 19:09 |
Zo droef-mooi, voelend en wetend. Liefs (en knuf) / sunset |
|
lommert: | Vrijdag, maart 11, 2005 18:52 |
stilmakend gedicht..weet niet goed te zeggen..een lieve knuffel van mij xxliefs willem |
|
m@rcel: | Vrijdag, maart 11, 2005 18:47 |
Ben er stil van...... Zo mooi Liefs+knuff m@rcel |
|
Rien de Heer: | Vrijdag, maart 11, 2005 12:43 |
Echt een hoogtepunt dit gedicht en jij bent een topper. Groetjes, Rien. |
|
Cooper78: | Vrijdag, maart 11, 2005 12:08 |
Zucht... x Es |
|
Raira (Ria): | Vrijdag, maart 11, 2005 09:01 |
en ik zie dat het licht weer over je schijnt laat de gevoelens maar toe het is zoals het is gemis blijft maar ook de mooie herinnering liefs knufff Ria |
|
Psych: | Vrijdag, maart 11, 2005 08:27 |
mooi,,, | |
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 11 maart 2005 | ||
Thema's: |