Verdriet....
Zwakke maanlichtsnaren
bespeeld door tranende vingers...
Lichtzilveren haren,
een fluwelen huid :
't Verdriet is weer aangekomen,
jij Zuster van de Maan,
al zingend voor mij deze avond,
al spelend voor mij deze avond,
ben jij weergekeerd !
Zoet gezelschap....
Diep verdriet....
met je stille stappen,
met je zachte strelingen....
breng voor mij het lied der tranen...
En ik die naar je luister,
ik al wenend in stilte...
je sieraden schenkend,
van glinsterende tranen....
als een parelsnoer...
iedere parel als een schreeuwend gebed.
Jij...Jij Verdriet...
Met neergeslagen blik,
met je onwaarschijnlijk snijdende schoonheid,
je aangezicht door sluik haar omringd...
die je schreeuwende ogen verbergen...
De schreeuw van liefde, eenzaamheid, pijn, verdriet...
Zing, Jij Zuster van de Maan,
zing voor al die sterren
alsof zij kind zijn van jouw vlees en bloed...
Zing voor mij vanavond...Jij Moeder Verdriet...
want de tranen verstikken mij,
en herinneringen pijnigen mijn hart.
Zing voor hen die geen tranen meer hebben...
Ik wacht je op...jij zoet gezelschap...
om te luisteren, deze nacht...
het zoete geluid van die snaren...
bespeeld door tranende vingers....
Franca