de klok tikt de uren weg
maar jij blijft zittend staren
verdwenen zijn jou dromen
die met de minuut vervagen
ik hou niet meer van jou
heeft zij jou gisteren gezegd
maar jij,jij houdt nog steeds van haar
innig en oprecht
daar zit je dan
eenzaam en verlaten
met niets dan leegte om je heen
tranen die over je wangen lopen
kunnen niet meer baten
je voelt je zo verdomd alleen
vragen spoken door je hoofd
waarop het antwoord
je verschuldigd blijft
je denken in de war
je lijkt wel helemaal verdoofd
morgen zal het beter gaan
dan komt er weer een dag,
lieg je jezelf voor
dan zal je weer sterk
in je schoenen staan
want het leven dat gaat door