Het fragiele laagje ijs,
op eens zo levendig stromende meren,
lijkt steviger dan ooit.
De dwarrelende sneeuwvlokjes,
smelten langzaam op mijn jas.
Voorgoed verdwenen.
Die spierwitte lucht,
kan de tijd een moment stoppen.
De hemel lijkt naar beneden te komen.
Ik staar in het niets,
Alles bedolven onder het wit.
Niets is meer wat het ooit leek.
Een klein moment, is de wereld zo anders.
Langzaam smelt ik,
met deze koude winterwereld mee.
dan wordt alles weer zoals het had moeten zijn.