Bloed raast door me heen
Zo wit als zwart in gitzwart
Mijn droom wordt waarheid
Al kronkelend ten onder gaan
Mijn laatste pas op de dansvoer
Mijn partner van een onbeschrijfbare schoonheid
Nimmer eerder gezien, immer mee gedanst
Snel gaat de pas
Snel als een trom, trein, zaaimachien
Bloed stroomt zonder harteklop
Mijn partner wankelt of is het mijn blik?
Ze glijdt weg uit mij handen
Of verlies ik mijn laatste houvast
Ze versmacht mij met haar pracht
Of is mijn borst gewoon beklemd?
Ze lacht me aan, laatste keer
Nimmer kans op betere keer
Mijn laatste besef, begrip
Tussen al het anders hersengevaagsel
Mijn laatste gedachte, laatste mémoire
Schrijf op, zodat ze nooit zal vergaan
Schrijf op om in eeuwigheid te blijven bestaan
Schrijf: een dood is altijd vrouwelijk
Lief en vol medeogen
Doch zonder reden scherp als venijn
En doch verlang je ernaar
En doch zal ze er steeds zijn