Dagen vol met tranen,
Uren vol met hoop,
Minuten vol met vragen,
Seconden verwijdert van de dood..
Telkens laat je me vallen,
Als een kauwgom die niet meer smaakt,
Weeral wil je me kwetsen,
Net als het weer iets beter gaat..
Eindelijk wat minder woede,
Ook de pijn is iets gedaald,
Ik begin iets voor een ander te voelen,
Rara wie daar weer staat..
Meteen kom je naar me toegelopen,
Met de vraag of ik nog iets voor je voel,
En toch kan ik niet weigeren,
Het is nog steeds een sterk gevoel..
Even later weer aan het wenen,
Je hebt me weeral laten staan,
Laat me nu toch myn leven lijden,
Zonder mij steeds te laten gaan..