Verwarrelend
Kras de pelletjes zand uit je dromen
Pulk de leegte dieperkoud weg
Laat het knibbelend knagen verknarsen
Tot knuistjes gruize pikhouweel steen
Zwevend verzuipen in drijvende stamels
Verwarder dan krabklauwtjes garengekluwen
Ontspinnen voorzichtige kattebelpootjes
Datgene wat dat hoe waar waarom wezen
De vragen verstommen vermommende stilte
Doch bloemen bloeien in je hand
Je aait de wolken naar beneden
Kleurt het gras met ogen blauw
En kabbelt in stroompjes
Langs ad’ren omhoog
Verwarrelend warm gebleven
Verdrinken voor jou overal ogen
Die leven in lamleeg verleden
Opdat jij blijft stralen in tover
Jij hebt een mooie Tover
~
ana (stacia): | Donderdag, februari 24, 2005 23:29 |
Dat wordt uren en uren klussen ... zoveel petieterig prutswerk. Had ik je vandaag al geschreven dat ik je graag zie ? Kus ! |
|
The Slayer: | Woensdag, februari 23, 2005 19:45 |
*slik* waaaauuwwwwwww volkomen versteld geslagen door dit :-| |
|
pramodah: | Woensdag, februari 23, 2005 19:38 |
een stortvloed van zoveel mooie woorden die laten kijken naar het binnenste van je hart, je geeft je bloot en dat is goed zo knuffff |
|
lady lazarus: | Woensdag, februari 23, 2005 18:12 |
.. je aait de wolken naar beneden.. oh hoe mooi, hoe zuiver... | |
sunset: | Woensdag, februari 23, 2005 15:06 |
Diepe eerbiedige buiging voor zoveel poëtische voelbare 'schoonheid'. Liefs / sunset |
|
Auteur: o.a. | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 23 februari 2005 | ||
Thema's: |