Ik maak heel even een gedicht,
niet over zonlicht of over blauw
maar simpelweg ik weet niet waarom,
over de liefde in jou.
Over je warmte en je begrip,
de nieuwe woorden die je vond
die mijn gevoel zo zoet bereiken.
Ik maak een klein gedicht voor jou,
over je luisteren en je lach,
je humor en je hartelijkheid,
je kwinkslag bijna iedere dag.
Je kwam abrupt in mijn bestaan,
je verrastte me met je eerste zoen,
die je nog dikwijls warm zou overdoen.
Ik schrijf gevoelens op voor jou,
omdat ik zonnig aan je denk,
en ik gelukkig met een lach
spontaan mijn beste woorden schenk.
Je keek me soms ondeugend aan,
een liefdevolle glans op je gezicht,
het leven was opeens gevuld met liefde,
tederheid en licht.
Ik maak heel even een gedicht,
over je levenskunst en meer,
je woorden en je houding,
soms rebels, soms blijmoedig teer.
Je vond voor elk gevoel een kleur,
ik ben zo blij met jou
zodat ik met helderheid kan zeggen
dat ik daarom van je hou.