Als jou ogen niet liegen,
en jou stem de waarheid spreekt.
Waarom dan steeds die twijfels,
net alsof er iets ontbreekt.
Er iets niet klopt,
alsof ik iets niet weet.
Alsof er dingen worden achter gehouden,
alsof ik ik een beangstigend sprookje betreed.
Iets wat te veilig aan voelt,
zodat ik het begin te wantrouwen.
Ergens waar ik aan begonnen ben,
waar ik nooit iets mee kan opbouwen.
Als jou ogen niet liegen,
en jou woorden de waarheid spreken.
Waarom dan die twijfel,
en de angst dat je daarlijk me hartje gaat breken...