Zo verloren als je hier zat, die ene middag,
zo voel ik me nu, ik mis jouw lach
Afscheid nemen van iemand die je niet kwijt wil is zwaar,
maar de enigste persoon die je kan helpen, is nou niet daar
Hoe groot de stappen ook waren waarmee we samen groeiden
het heeft niet kunnen zorgen voor een happy end
Alle dingen die ons samen boeiden
Konden niet maken dat jij anders als mij bent
Ik weet, dat als mijn verdriet verwerkt is, wij nog een fijne toekomst tegenmoet gaan, als vrienden....
Helaas kan ik me daar nu niet mee troosten, voorlopig moet ik er alleen tegenaan, terwijl we beide beter verdienden....
Weggaan bij jou doet mij echt pijn
Ik kon niet anders, 'k moest voor mezelf zijn....
Vervelend dat toch altijd diegene die je kan laten ophouden met huilen dezelfde persoon is die je die tranen bezorgt....
Fortune: | Donderdag, februari 17, 2005 19:50 |
heel erg mooi gedicht, en ik denk voor vele herkenbaar.. liefs, Samantha |
|
Auteur: Bully | ||
Gecontroleerd door: artemis | ||
Gepubliceerd op: 17 februari 2005 | ||
Thema's: |