Weet je
Soms wordt het me allemaal teveel.
Al dat gezeur en gezaag
Dan word ik het zo kotsbeu
Dat ik me zou willen wreken op alles en iedereen
Zomaar even stoom aflaten
Weglopen uit alle ellende
Zo een beetje als Forrest Gump
Run Forrest run
Blijven lopen door weer en wind
Regen raakt me niet
Want tranen bedekken reeds mijn gezicht
Een brandende zon op mijn huid
Alles verschroeiend
Sneeuw en hagel
Alles vernielend
Maar niet mij
Nee, ik sta sterk
Ik kan best wel tegen een stootje
Dat dacht ik toch …toen
Weet je
Als ik terugdenk aan die tijd
Een tijd van pijn en verdriet
Eenzaamheid en onverdraagzaamheid
Dan denk ik wel eens ;
Het kan zo dadelijk weer gebeuren
Het overvalt me
Zo ineens
En dan komen de tranen
Als warm water uit een opstuivende geiser
Weet je wel
Wegvluchten uit al die ellende
Zowel psychisch als fysisch
Bijven vluchten
Maar ze halen je in
Halen je terug
Ze willen jou blijven pesten
Ze willen jou dood
Weet je
Zo voel ik mij soms
Echt waar
Zo voel ik mij vaak
Zo voel ik mij nu…