Vragen tollen door m’n hoofd,
‘k lijk wel van m’n verstand beroofd,
Ik wil wel veranderen met mijn leven,
maar dat idee duurt vaak maar even.
Ik zie er tegenop om met mensen over mezelf te spreken,
En ben bang dat ik alles af ga breken.
Hoe fijn zou het eigenlijk zijn?
Een leven zonder pijn?
Het liefst wil ik niet vechten, maar gewoon gaan,
Er zullen toch niet veel zijn die écht willen dat ik blijf bestaan.
Ik ben moe van mijn leven,
Maar misschien duurt het vanaf nu nog maar even.........