even was ik gevangen
gevangen in jou armen
die mij zo goed opvangde
toen ik niet meer wist waar het eind was
je ving me op als een vriendin
maar daar bleef het niet bij
ik werd verliefd
toen was het eind helemaal zoek wou bij je zijn dag en nacht wie had dat ooit gedacht
toch moest ik je laten gaan
want ik verhuiste ver van je vandaan
me hart doet nog pijn als ik terug denk aan de laatste nacht wij samen zij aan zij en nu zo ver van elkaar van daan.
ik wilde je bellen dat ik terug kwam naar daar maar je nam niet op.
en toen ik er eenmaal was was het huis leeg waar je ooit woonde me hart brak voor de duizendste keer waar was je nou heen