Gillend van binnen...
Eenzaam zittend in het donker,ver van het licht,
heb even geen gevoel meer,
er vallen tranen van mijn gezicht.
De leugens die je aan mij vertelde,
ik had het niet door,
ik dacht; zo'n lieve jongen, die zie je zelden.
Ik had het verkeerd, echt verkeerd,
van buiten deed het niet pijn,
van binnen had je me bezeerd.
Die woorden die je niet meende, dat doet me nu pijn,
want het enige dat ik wilde,
was nog lang bij jou zijn.
Je gaf me een fijn gevoel,
maar je loog tegen mij,
zonder ook maar één enkel doel.
Ik kan wel schreeuwen, gillen en krijsen,
maar dat heeft geen zin,
ik wil alleen mijn liefde voor jou bewijzen.
Maar het kan je niets schelen,
de wond in mijn hart,
die moet nog helen.
Dat ik van je hou, dat moet je weten.
ik denk aan je, nog elke dag,
en ik zal je ook nooit vergeten.