Langzaam glijdt het mes over haar huid
O zo zacht, zo glad en stevig
Maar toch dodelijk, zo scherp
Ze voelt de pijn allang niet meer
Langzaam glijdt het mes over haar huid
Ze snijd haar woede, angst en verdriet weg
Ze snijdt om zich te uiten
Het enige lichtpuntje in haar leven
Langzaam glijdt het mes over haar huid
Zachtjes tikken bloeddruppels op de grond
De doffe drup
Het geeft haar een voldaan gevoel
Langzaam glijdt het mes over haar huid
Het lijkt wel een kunstwerk
Ze is er trots op
Haar kunstwerk
Langzaam glijdt het mes over haar huid
Langzaam
Steeds meer
Maar ze voelt de pijn allang niet meer