vandaag zeg je dit..
en morgen weer dat..
nog geen week geleden sprak je je liefde naar me uit
ik zei sorry , heb even tijd nodig...
er speelt nu te veel...
nu nog geen week later ...
is er een ander ...
dat maakt niet uit ..
maar was jou liefde wel zo oprecht en eerlijk
je zei ik krijg geen hoogte van je...
maar zie je dan niet
zie je dan niet dat achter dat masker schuild een andere ik
iemand met verdriet ...
iemand met pijn....
een vriend zou er voor me zijn ...
de woorden ik wil een vriend voor je zijn ...
nee die gaan me te ver..
en waarom..
gewoon heel simpel je was er niet..
een echte vriend zou er voor me zijn..
die was niet wanhopig op zoek
naar iemand om zich heen
die had achter dat masker gekeken
die prikte er dwars doorheen...
daar had ik me verder gekunt
misschien niet meteen
omdat ik moet vinden mijn eigen ik
ik vertrouwde je, je had er voor me moeten zijn
maar je was er niet ...
en ik.. ik wil er niet zijn
als je weer alleen bent ..
ik ben geen speeltje..
ik ben iemand waar je trots op zou moeten zijn...
iemand die vecht voor alles wat haar dierbaar is..
ik ben iemand ..
iemand die het vechten waard is...
iemand waarvoor je door het vuur zou moeten gaan..
en als je dat niet kan...
dan is er voor jou niet iemand zoals ik....