Ik proef geen andere lippen
dan de mijne
Voel geen warmte
van enig wezen
dan mezelf
Hoe je voelt en tast
is me nooit geleerd
Geen strottenhoofd is gevormd
om de klanken van de
Liefde
te kunnen vormen
Ik wandel enkel
Ik, zwarte schim
van eenzaamheid
langzaam en snel
mee op golven van
tijd en
eeuwigheid.
Oogkleppen dwingen mij
niks anders te zien
dan mijn eigen stappen
op mijn eigen pad
zonder begin noch einde
Er is geen leven
Geen kleur
Geen dwarrelen van bla'ren
noch sappig openscheuren
van jonge knoppen
Geen druppel schittert aan de hemel
Geen straaltje zon stort zich neer
Er is licht noch duisternis
Koude noch hitte
er is enkel het niets
en Ik, zwarte schim
van eenzaamheid
ga ik door
met mijn zachte stappen
op de weg
van eeuwigheid
En ik mijmer
over de fantasie:
het Klankloze woord
Liefde
En ik besef
terwijl mijn oogbollen
links en rechts tegen
eenzaamheid en duisternis
aankijken
Dat er nog meer leegte is
dan enkel de leegte
in mezelf.
Want Ik ben Wij
Eenzame schimmen
van eenzaamheid
Wij mijmeren en dromen
zonder beeld
we weten dat
we niet liefhebben
noch voelen
noch leven
omdat
Dood in leven houdt.