-Ogen...-
Jouw ogen maken het afscheid onmogelijk,
Ze maken, dat ik niks zeggen kan,
Wanhopig mijn hoofd op je schouder leg,
En met mijn hand, door je haren strijk.
Je mooie blauwe ogen,
Je zachte lippen,
De vriendelijke woorden die je sprak,
Hebben ze gelogen?
Ik wil er altijd voor je zijn,
Maar ben er niet genoeg,
Daarom wil ik weg,
Ookal doet het afscheid nog zo'n pijn.
Ik draai me om, loop weg, durf niet om te kijken,
Huilend dwaal ik verder,
En voel nu al het verlangen,
Weer met m'n hand, door je haar te strijken.