Een gebroken hart,
Een gebroken geest,
Een herinnering aan wat is geweest.
Blijvend in de twijfel,
Maanden lang doodgezwegen,
Daar was ik niet bestand tegen.
Bang voor je reactie,
Ik durfde het niet aan je te vragen,
Ik wist niet hoe me te gedragen.
Verdronken in mijn tranen,
Een oceaan van kou,
Toch wist ik uiteindelijk mijn weg te banen,
En stelde ik de vraag aan jou.
Wat heb ik nu misdaan,
Negeer je me soms,
Wat is er mis gegaan.
Weer weken van onzekerheid,
De twijfel en de spanning,
Daarop had ik mij niet voorbereid.
Een antwoord,
Een traan,
Geen plek meer om naartoe te gaan.
Je hebt me alles afgenomen,
Mijn hoop, zelfvertrouwen en mijn dromen,
Ik snap niet hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen.
Dit had ik nooit in jou gezien,
Je was zo wreed,
Ik snap niet waaraan ik dit verdien.
Jij snapt niet hoe ik me voel,
Je begrijpt niet wat ik bedoel,
Mijn hart wordt verscheurd door verdriet,
Maar op de een of andere manier zie jij dat niet.
Ik voel me gebroken, verdrietig en alleen,
Ik heb niemand om mij heen,
Dus doe geen veronderstellingen,
Dat veroorzaakt bij mij alleen maar kwellingen,
Want ik ben nu eenmaal door iedereen verlaten,
Ook al heb jij dat absoluut niet in de gaten,
Want dat wil je niet,
En dat is dan ook de rede dat jij niets ziet…