Ik ben 16 als ik jou voor het eerst zie staan
Maar jha ik ben 16…
Weg met dat gevoel
Weg met deze gedachten
Dit kan niet dit hoort niet dit mag niet…
Maar toch..
Toch wil het niet weg.,.,.
Ik kan het niet verbergen
Je moet het Weten..
Ik ben 17 als ik besluit het jou te vertelen.
Je weet het niet. Net als ik..
Ik baal ik ben boos
Waarom Waarom..,.
Ik wou dat ik het nooit Verteld had..,..
Nu ben ik 18 ruim 1,5 jaar nadat ik het verteld heb..
Eindelijk durfen we er over te praten
Eindelijk word er iets gezecht..
Kan het dan toch echt..
Kijken ze ons nu niet gek aan.??
Wat zullen onze ouders zeggen
Wat zullen ze wel niet denken..
Zijn wij zo gek?
Zijn wij zo dom?
Of is dit juist goed?
Gaan we een zalig leven tegemoed?
Niemand zal het ons zeggen
Niemand zal het weten
Alleen de tijd kan ons dat leren
Een ding weet ik zeker
IK HOU VAN JOU
>*>*>Marxo!*!*!