zachtjes hoor ik het gefluister
het druppelen van eigen bloed
het ruisen van mijn eigen adem
het leven waarin ik zoveel moet
zachtjes hoor ik het gefluister
het zicht is me geheel ontnomen
mijn gehoor staat niets meer toe
ik ben verslaafd aan mijn dromen
zachtjes hoor ik het gefluister
de drank die me roept vol spijt
en vol alcohol, vol problemen
die ik liever nog even vermijd
zachtjes hoor ik het gefluister
ik kan het geluid niet meer weren
vervelend al die mensen om je heen
als je in stilte wilt mediteren
-mijn laatste gedicht hier moest eens even niet zo negatief zijn. Hiermee draag ik de account over op de naam van Lisanne-