Het ene antwoord
Die hij gaf
Ik wiat gelijk
Hoe laat het was
En hoe zij deed
Ik verborg mijn gevoelens
En maakte mijn ogen
Weer zo hard als glas
Snel vertrokken ze
Snel gingen ze weg
Ze zonderden zich af
Beide, zij alle twee
Weg van iedereen
Weg van mij
En beide namen ze
Hun pijn met zich mee
Ze lieten me hier zitten
Met tranen over mijn wangen
Tranen van zorgen
Tranen van pijn
Maar ik hield me in
Dat deden ze vast met reden
Ik zocht geen contact
En liet hen even alleen zijn
Zeg dat ik het fout heb
Zeg dat ik me vergis
Je kan alles zeggen
Maar ik weet hoe laat het is