je ent nog maar 1 jaar bij ons,
en zelf 5 jaar jong.
het begon met krampen,
en eindigd met de afbraak van je spieren.
toen ik van de arts hoorde dat je ging sterven,
was ik niet meer te houden.
het begon met traanogen,
en eindigde met een hevige traanstorm.
ik kan me niet voorstellen,
dat je over 2 maanden een spuitje moet krijgen.
dat ik je moet loslaten,
en moet missen voor zolang ik leef.
bij de gedachte dat je geen pijn lijdt,
word ik al gerustgesteld.
we wisten dat je een ernstige ziekte had,
maar hielden 'm onder controle.
je hield en houd je zo sterk,
en hebt al heel wat getrotseerd.
maar hier valt niets aan te doen,
en jij bent onvervangbaar.
waarom heb jij net die ziekte?
jij bent zo bijzonder en lief.
dus waarom,
waarom nu al?