Ik, 17.11.2004

Ik moet aan mezelf werken,
Tja, dat is natuurlijk wel te merken,
Maar jij, ach jij doet niks verkeerd,
Maar je hebt wel mijn hart bezeerd.
Toen we vanavond in gesprek waren,
Wou je dat onderwerp maar laten varen.
Tja, dat is natuurlijk niet belangrijk,
Maar zo werkt het niet in de praktijk.
Ik ben ook een persoon met gevoel,
Ook al doe ik alsof er niks is en blijf ik koel.
Ik heb ook mijn ervaringen,
Maar in jouw ogen zijn dat geen interessante dingen.
Ik wil best aan mezelf werken,
En dat wil ik ook wel laten merken.
Ik weet dat ik s’ochtends op staan moet,
Omdat het zo hoort, en iedereen dat doet.
Ik weet wel dat ik naar school moet gaan,
Voor mijn toekomst, en toekomstige baan.
Ik weet wel dat het s’ochtends een hel is,
En dat ik op school ontzettend veel mis.
Ik weet het wel echt waar,
Alleen het is zo ontzettend zwaar.
Alle dingen die in mijn hooft spoken,
En mijn hart dat is gebroken.
Door alle ellende en dingen eromheen,
Het is zo langzamerhand van steen.
Maar ja, wat ik voel maakt niet uit,
Dat is toch je besluit.
Ik moet maar veranderen,
Voor jou en voor anderen.
Maar jij weet niet wat ik voor anderen beteken,
Heb je het zo wel eens bekeken.
Nee dat heb je niet,
Anders wist je dat ik verging van verdriet.
Jij kent mij niet, geef dat maar toe,
Want ik word zo ontzettend moe.
Ik wil wel goed met jou hoor geloof me maar,
Maar jij doet soms onterecht raar.
Dat heb je zelf soms niet in de gaten,
Maar hoe voorkom ik, dat ik het ga haten.
Het leven waar ik nu in leef,
Waarin niemand mij liefde geeft?
Tenminste ik voel niet een die van jou,
Die ik eigenlijk wel graag voelen wou.
Maar ja, ik heb er mee leren leven,
En hoop dat ik ooit mijn liefde weg kan geven.
Ik snap wel dat ik aan mezelf werken moet,
En ik hoop dat jij dat nou ook doet.
Jij bent ook echt niet perfect,
Jij bent degene die mij steeds afbekt.
Maar dat zie je zelf niet,
En dat, dat doet mij verdriet.
Je bent mijn moeder, zie mijn pijn,
Dat doe je niet, en ook dat voelt niet fijn.
Ik heb je 2 of 3 weken geleden iets laten weten,
En ik weet zeker dat je dat nog niet bent vergeten.
Ik heb je laten weten dat het niet goed met mij gaat,
En dat ik het er niet bij zitten laat.
Ik wil dat het goed met mezelf blijft gaan,
En ik doe er ook zeker wat aan.
Maar ik vond het zo jammer dat jij het niet zag,
Ook al ging het minder met me dag na dag.
Ik zal aan mezelf werken,
En zal dat laten merken,
Geloof me ik wil er voor gaan,
En stevig in mijn schoenen blijven staan!
Maar jij, zul jij mijn pijn ooit snappen?
Of moet ik nog steeds naar adem happen,
Als het weer eens slecht met me gaat,
En jij mij voor mijn gevoel weer in de steek laat?
Ach, weet je, ik ga me er niet druk om maken,
Want je zult mijn hart niet meer kunnen raken.
Tenminste niet meer op die manier,
Want de pijn zit me tot hier.
Ach, weet je… ik ga me eigen gang wel,
En s’ochtends maak ik niet meer een hel.
Ik hoop in elk geval dat het goed gaat,
En dat je me wat meer met rust laat.
Sommige dingen gaan jou niet aan,
Dus dan laat ik je ook maar in de waan.
Ik red me wel… zit er maar niet over in,
Leer me maar gewoon kennen, ik ben echt niet zo min.
En snap je mij niet dan geef je maar een kick,
want geloof me… ik ben gewoon ik.!!!