Kom op heb lol!
Kom doe gezellig mee!
Al zo vaak heb ik die woorden en talloze andere varianten daarop gehoord...
maar wat als je het niet kan?
geen lol kan hebben,
nergens plezier aan beleven,
alleen maar verdriet aan je hoofd,
alleen maar de gedachte dat het liever allemaal voorbij was,
het leven is gewoon een roos,
veel mensen weten hoe ze het beet moeten pakken,
ze genieten van de mooie vorm,
de kleur,
en de zoete geur,
anderen weer niet...
telkens wanneer ik de roos aanraak haal ik me alleen maar open aan de talloze doorns die onder de pracht verschuild zitten,
ik ben zo bang...
bang dat ik me weer open haal,
bang dat ik nog zo lang door moet gaan,
door in het leven wat ik zo verafschuw,
bijna net zoveel als mezelf...
zovaak geprobeerd...
zovaak me opengehaald door iets anders dan de roos,
zovaak van de roos af willen komen,
zovaak mislukt door m'n eigen stomheid...
en nu...
nu blijven de doorns in m'n huid zitten,
nu verdwijnt die pijn niet meer die ik al zo lang voel,
nu wil ik nog liever van mijn roos af dan al die jaren ervoor...
m'n hoofd is leeg,
het enige gevoel wat ik nog ken is verdriet,
en vrienden? vreemd genoeg draaien die zich heel snel om als je je ergens anders aan hebt open gehaald dan de roos...
geen troost meer,
geen rust,
geen arm om me heen,
geen vriendelijke stem die me in slaap sust,
het einde is zo dichtbij,
maar lijkt toch zo ver weg,
nu wil ik zo graag weten,
wanneer komt die eindelijk bij mij?