Dag mijn lieve jongen
Ik laat je nu echt gaan
Vaarwel mijn lieve schat
Met wie ik anderhalf jaar lang
Zo close en zo liefhebbend
Door het leven ben gegaan
Dag mijn lieve, lieve schat
Het gaat gewoon niet meer nu
Jij weet dat net zo goed als ik
Ik ben alleen iets sterker
Ik kan het ook gewoon zeggen
Waar jij, mijn lieve schat
Het niet horen wil, of zien
Het niet uit wil horen leggen
Ik zal altijd van jou houden
Hoe, dat weet ik net zo min
En een vriendschap op te bouwen
Verpest dat de herinnering?
Zullen onze paden in de toekomst
Nog één keer kruisen, heel misschien?
Misschien dat wij voor ‘ons’ bestemd zijn
Misschien dat jij mijn ware bent
Maar als dat zo zal zijn
Dan zal het lot dat laten zien
Stiekem hoop ik toch een beetje
Dat dit niet echt is
Gewoon een droom
Want ergens diep, heel diep van binnen
Voel ik me zonder jou zo leeg
Zo eenzaam, kaal,
Zo gewoon…
Zonder jou nu verder leven
Ach, hoe moet ik dat gaan doen?
Ik ben gewend aan jou
Aan onze gewoontes
Aan onze stille beloftes toen
Ik ben gewend geraakt aan liefde
Heb het niet kunnen voorzien
Dat dát de grootste strop zou worden
Dat liefde ons zou irriteren
Leren haten bovendien
Ik mis je, - nu al - lieve schat
Maar ooit gaat het vast beter
Ooit komt het wel goed
En ooit zal ik terug kunnen denken
En genieten van de liefde
Die jij met al je gulle geven
Jarenlang mij hebt gevoed…