de druppel in mij
die verdwijnt via mijn ogen
de tranen in mij
ik vedrink in verdriet
mijn hart zet zich uit zo vochtig
en mijn ogen stromen over
met zoute tranen
die mijn hart niet kan verdragen
het hart pompt niet meer voor bloed
maar voor de emotie's die zich vast zetten
en omhoog klimmen via mijn aorta
omdat ik niet wil huilen
en ik beter wel zou moeten
mijn bloedvaten zijn zoute buizen water
en dringen door naar het denk vermogen
die bij bereik in slaan in mijn gedachtens
en overslaan op een depresief leven
de tranen die maar niet willen verdwijnen
het verdriet dat blijft stollen
diepe emoties winnen het elke keer
gofverdomme laat niet met je sollen