Innerlijk diep verlangen?
Wij draaiden als een draaikolk naar boven
Samen naar de zon toe
Het blauwe water koelde ons
En werden geenszins moe
Het was apart en telkens weer
Hielden wij elkaar nog steviger vast
Alsof verlies op de loer lag
En het voelde als een laatste dag.
Gekleurde vissen begeleidden ons
Kusten onze lijven schoon
Alsof we bij hen mochten behoren
Voor één nacht ‘ons verdiende loon’
Koralen wuifden in het voorbijgaan
Zelfs in het diepe blauw van de zee scheen de maan
Schitterende sterren lagen in het zand
Die droom is mij bij blijven staan.
Het hoofd is vrij van koorts nu
Maar ‘k zou het waarachtig elke keer willen ‘vangen’
Is er een dimensie met een mooier denkvermogen
Of is het een innerlijk diep verlangen?
willem
Bieke: | Maandag, november 29, 2004 19:39 |
Een vlugge beterschap dan toch voor je en dan komt de rest wel goed Liefs Bieke, |
|
Raira: | Maandag, november 29, 2004 18:14 |
weer heel mooi verwoord Willem.. en verlangens blijve er altijd.. liefs Raira |
|
Lia : | Maandag, november 29, 2004 16:40 |
Ik kan alleen maar zeggen dat ik het een heel mooi gedicht van je vind.. Fijn om te zien dat je vrij van koorts bent en dat het beter met je gaat.. groetjes, Liax |
|
will hanssen: | Maandag, november 29, 2004 16:30 |
Mooi Willem...heel mooi! Liefs, Will |
|
Rian: | Maandag, november 29, 2004 13:32 |
Super gedicht echt... Liefs Rian |
|