Donker en verlaten,
wil ik me gevoelens achter laten.
Mijn angsten verliezen,
en het leven op nieuw bekniezen.
Mijn pijn achter laten,
en ook mijn verdriet verlaten.
De vreselijke dingen in mijn leven,
een leven wat me niet veel kan geven.
Een leven met vallen en op staan,
en daarna weer weggaan.
Aardige mensen ontmoeten,
daarna op nieuwe me vrienden begroeten.
Zeggen dat het me spijt,
en dat ik het nooit meer vermijd.
Dat ik mijn liefde voor hun ga tonen,
en hun met mijn liefde ga belonen.
Dat hebben ze verdient,
ik zal de gene zijn die hun bedient.
Een knuffel om van te houden,
het was dat ik je vertrouwden.
Maar jij die mij zomaar achter liet,
deed me veel verdriet.
Dat je niet meer van me hield,
okey, maar wat je nu bezield.
Me negeren,
me niet meer accepteren.
Ik probeerde aardig te doen,
maar jij bent de gene zonder fantsoen.
Nog steeds hou ik van jou,
3 weken geleden was je me niet trouw.
Je maakt het uit,
dat was jou besluit.
Het verdriet dat het me deed,
dat me oma overleed.
Mijn grootste gevoelens in 1 gedicht,
ik voel het als een plicht.
Mijn verdriet geuit,
dat mijn besluit.
Ik die nu een einde aan dit gedicht maak,
hopelijk dat ik er iemand mee raak.
Mijn gevoelens in 1 gedicht,
ook al is het niet verplicht.
Een paar dingen vergeten,
maarja de jaren zijn versleten.