Eenzaam
zat zij
verdorven en verwelkt
Eenzaam
was zij
uitgebloemd en uitgemelkt...
Zo zat zij daar alleen
met schoonheid
noch pracht
Zij was zo alleen
zonder iemand
die ook maar aan haar dacht.
Verlaten,
Eenzaam
en alleen...
Zij dacht weer aan verstreken tijden
Terwijl zij zat aan
een vijver zonder eenden.
Een tijd waar nog geen sprake was
van enig lijden,
waar zij en haar Heer het
nog met elkaar meenden...
Eén dezer dagen zet ik me
bij deze dame neer,
en zal worden verslonden door
haar schoonheid
Deze is verloren gegaan
toen haar ridder verdween...