Onvergeten
‘k kan je blauwe ogen niet vergeten
je dreigende blik niet meer ontwijken
je donkere verschijning elke keer weer
‘k kan je ogen niet vergeten
je koude handen en je woorden
ze zitten in mijn hoofd
Beelden flitsen voor m’n ogen
Van vuisten in mn gezicht
Verkracht, vernederd
O, vertel me
Wanneer wordt het weer licht?